Η Schwartzsche Villa παρουσιάζει την ατομική έκθεση J’ai perdu mon Eurydice της Ελληνογερμανίδας εικαστικού και φωτογράφου Χριστίνας Δημητριάδη σε επιμελεια της Christine Nippe. Η έκθεση αυτή περιλαμβάνει μια νέα σειρά έργων που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα την περίοδο 2021–2025 και σηματοδοτεί την κορύφωση μιας καλλιτεχνικής διαδρομής που ξεκίνησε η Δημητριάδη το 2015. Έκτοτε, έχει αφιερωθεί σε μια εντατική εξερεύνηση της Μεσογείου και, ειδικότερα, του Αιγαίου.

Στο φωτογραφικό έργο J’ai perdu mon Eurydice (2021–25), η Δημητριάδη ακολουθεί τις αρχαίες διαδρομές του μαρμάρου, ενός υλικού-συμβόλου της αρχαιότητας. Βλέπει το μάρμαρο ως έκφραση της ανθρώπινης επιδίωξης για ομορφιά και δημιουργία, αλλά και ως φορέα σκοτεινών ιδεών. Ως υλικό, ενσωματώνει την κομψότητα, την ιστορία και τον πολιτισμό του μεσογειακού κόσμου, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να μετατραπεί σε σύμβολο ηγεμονίας και δέους. Το μάρμαρο αντανακλά τόσο τη λαμπρότητα της ιστορίας όσο και τη
σκοτεινή της πλευρά – στα σημεία όπου έχουν ανεγερθεί μνημεία τρόμου.

Η Δημητριάδη στρέφει τον φακό της στη Δήλο, ένα νησί-μουσείο που διατηρεί τα ερείπια και τα μνημεία ενός μεγάλου πολιτισμού, καθώς και στο επιβλητικό αρχαίο λατομείο στους Φούρνους Κορσεών, όπου το μάρμαρο συνδέεται άμεσα με την ιστορία του τόπου. Μέσα από αυτή την αναζήτηση, η καλλιτέχνις εξερευνά τόσο βιογραφικές όσο και κοινωνικές διαστάσεις, συνδέοντας την αρχαία αφήγηση με σύγχρονα γεωπολιτικά και οικολογικά ζητήματα.

Το έργο της αναδεικνύει τη διαρκή αλληλεπίδραση πολιτισμικών επιρροών,
μεταναστευτικών ροών και ιστορικών ερμηνειών, οι οποίες αντανακλούν κοινωνικές δυναμικές. Μέσα από τον συμβολισμό του μαρμάρου, το J’ai perdu mon Eurydice ερμηνεύει τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης με σύγχρονο τρόπο, φέρνοντας στο προσκήνιο τη λαχτάρα για κάτι χαμένο αλλά πάντα παρόν στην πολιτιστική μνήμη.

Με το έργο αυτό, η Δημητριάδη μας υπενθυμίζει τη γενέτειρα της δημοκρατίας και του αρχαίου ελληνικού θεάτρου – χώρους παιδείας και στοχασμού. Σε μια εποχή κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων, η δουλειά της δεν αποτελεί μόνο μια καταγραφή του παρελθόντος, αλλά και έναν διαρκή διάλογο για το παρόν και το μέλλον.

Η έκθεση J’ai perdu mon Eurydice πραγματοποιείται με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ μέσω του ετήσιου Προγράμμοτος Χορηγιών