Με τίτλο “Η Σχολή των Αθηνών“, το έργο εξετάζει την αρχιτεκτονική των ακαδημαϊκών κοινών – από την ακαδημία του Πλάτωνα μέχρι σύγχρονα πανεπιστημιακά σχέδια. Αναφερόμενο στη διάσημη νωπογραφία του Ραφαήλ, το Περίπτερο μεταμορφώνεται σε ένα κλιμακωτό τοπίο – “ελεύθερο χώρο”, άτυπο και κοινό, προσκαλώντας τους επισκέπτες να περιφερθούν και να ζωντανέψουν τις πενήντα-έξι τρισδιάστατα εκτυπωμένες μακέτες ακαδημαϊκών χώρων, εν ενεργεία και μη, από όλη την ιστορία και όλο τον κόσμο. Οι επιμελητές της έκθεσης είναι η Χριστίνα Αργυρού και ο Ryan Neiheiser από το αρχιτεκτονικό γραφείο Neiheiser Argyros. Έχουν απαντήσει στο γενικό θέμα Freespace, το οποίο έχουν διαλέξει η Yvonne Farrell και η Shelley McNamara, αντιμετωπίζοντας αυτούς τους ακαδημαϊκούς κοινούς χώρους ως αρχιτεκτονικά δείγματα, αντικειμενικά προσδιορισμένα, ταξινομημένα και με ευανάγνωστη μορφή για ανάλυση, σύγκριση και συζήτηση. Οι μακέτες είναι τοποθετημένες στις άκρες κατακόρυφων χαλύβδινων ράβδων και είναι οργανωμένες σε έναν κάναβο που γεμίζει ισότιμα προς όλες τις κατευθύνσεις το χώρο του ελληνικού περιπτέρου. Οι μακέτες παρουσιάζουν τους κοινούς χώρους κάθε πανεπιστημίου, αποτέλεσμα μιας διεθνούς συνεργασίας μεταξύ φοιτητών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της Architectural Αssociation στο Λονδίνο. Η έκθεση τονίζει πως η δημιουργία “ελεύθερων χώρων” (“freespace”) σε ακαδημαϊκα ιδρύματα – μη προγραμματισμένων χώρων για αυτοσχέδιες συνομιλίες, περιστασιακά κουτσομπολιά, pop-up διαλέξεις, δικτύωση και άτυπη διδασκαλία – είναι ζωτικής σημασίας για την αδιάλειπτη συνάφεια και ζωντάνια του ακαδημαϊκού θεσμού. Το Περίπτερο αποτελεί και το ίδιο τον δικό του “ελεύθερο χώρο”. Υιοθετώντας συνειδητά την αρχιτεκτονική κοινοτοπία του αμφιθεάτρου, ο χώρος του περιπτέρου είναι διαμορφωμένος σαν ένα κλιμακωτό τοπίο το οποίο επιτρέπει ατομική μελέτη, ανεπίσημη συζήτηση μικρών ομάδων και μεγάλες ομαδικές διαλέξεις. Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ.