Το έργο της Κατερίνας Ζαχαροπούλου «Το Κουκλόσπιτο της Petronella Oortman», είναι μια σπονδυλωτή οπτική αφήγηση σκηνών από τη ζωή μιας γυναίκας που λαμβάνουν χώρα σε ένα κατασκευασμένο οικιακό περιβάλλον. Αντλώντας την αρχική τους αναφορά από το αυθεντικό Κουκλόσπιτο της Petronella Oortman, έργο που δημιουργήθηκε ανάμεσα στο 1686-1710 και που εκτίθεται στο Rijksmuseum του Άμστερνταμ, τα σκηνοθετημένα οικιακά σκηνικά της Κατερίνας Ζαχαροπούλου συντίθενται από ένα ετερόκλητο σύνολο προσωπικών ενθυμημάτων, φωτογραφιών και διακοσμητικών αντικειμένων. Αποσπώμενα από το αρχικό τους πλαίσιο αναφοράς μετατρέπονται σε δομικά στοιχεία σύνθεσης του περίκλειστου σκηνικού περιβάλλοντος που αιωρείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το παραμύθι, το όνειρο και τον εφιάλτη. Εκεί μέσα εκτυλίσσονται μοναχικές δράσεις, ψυχικές και συναισθηματικές διεργασίες (ανάγνωση, βηματισμός, καθάρισμα, αναμονή, αναπόληση, κόψιμο νυχιών, γράψιμο). Η συμπεριφορά της κατοίκου του Κουκλόσπιτου άλλοτε διακρίνεται από μία διάθεση ήρεμης ενδοσκόπησης και άλλοτε κινείται στα όρια της εμμονής και της ψυχικής αναστάτωσης.

Το έργο είναι παραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Σχεδιάστηκε με τη μορφή της in situ βίντεο – εγκατάστασης, και παρουσιάστηκε αρχικά στους χώρους των Λουτρών ο Παράδεισος, Bey Hamam στην Θεσσαλονίκη το 2011. Η έκθεση του έργου στο Μουσείο Μπενάκη αποτελείται από τις βιντεοσκοπημένες performances που λαμβάνουν χώρα στα δωμάτια του Κουκλόσπιτου, ορίζοντας μια διαδρομή ανάμεσα σε πράξεις, χειρονομίες, στάσεις και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν τη συγκρότηση της έμφυλης υποκειμενικότητας. Το έργο χρησιμοποιεί με δομικό τρόπο τα στοιχεία του οικιακού περιβάλλοντος στη διεργασία της υποκειμενοποίησης: το σπίτι «φτιάχνει» την ένοικό του στον ίδιο βαθμό που εκείνη το κατασκευάζει.

Με την υποστήριξη της Outset Greece.