Ο Αντρέα Τζούροβιτς εκκινεί από την προσωπική του ιστορία για να μιλήσει για μια συλλογική ιστορία διαμορφωμένη από τον πόλεμο, την απώλεια και το τραύμα. Οι παιδικές του αναμνήσεις από την πρώην Γιουγκοσλαβία, προτού διαφύγει στην Ελλάδα κατά τους βομβαρδισμούς του 1999, είναι κεντρικές στο έργο του και πάντα εισχωρούν με χιούμορ ή με έναν αινιγματικό τρόπο. Ως παιδί έζησε τους πανηγυρισμούς της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας για την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Μπάσκετ της FIBA το 1998, οι οποίοι σύντομα επισκιάστηκαν από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999 κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο. Στα έργα του διερευνά τη σχέση μεταξύ «παιχνιδιού» και «σύγκρουσης».

Η νέα ανάθεση για την έκθεση space of togetherness μάς επαναφέρει σε αυτές τις τραυματικές παιδικές αναμνήσεις. Ο τίτλος You know you can see your nose all the time, but your brain decides to ignore it somehow παραπέμπει με παιγνιώδη τρόπο στα οδυνηρά γεγονότα που δεν μπορούν να αναιρεθούν, στις επώδυνες αναμνήσεις που παραμένουν αψηφώντας την προσπάθεια του νου μας να τις διαγράψει. Το έργο αποτελείται από μια ηχητική εγκατάσταση που περιλαμβάνει ηχογραφήσεις από το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, όπου διεξήχθη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ του 1998, και από μια επιτοίχια εγκατάσταση που αποτελείται από χρησιμοποιημένo δάπεδo γηπέδου μπάσκετ. Πρόκειται για ένα site-specific έργο που όμως μας μεταφέρει σε ένα διαφορετικό περιβάλλον, σε ένα παιχνίδι που δεν βλέπουμε, που δεν συμβαίνει τώρα, που δεν συμβαίνει εδώ, που δε μπορεί να συμβεί. Εξερευνώντας την πολυπλοκότητα και παραδοξότητα της ανθρώπινης εμπειρίας, ο Αντρέα Τζούροβιτς δημιουργεί ένα πεδίο για να αναλογιστούμε την πρόσφατη, αν και όχι μόνο, ιστορία, την επιμονή και τη φευγαλεότητα της μνήμης και τον τρόπο με τον οποίο αυτή διαμορφώνει την πραγματικότητα.

Ο Αντρέα Τζουροβιτς (γενν. 1987, Ντανίλοβγκραντ, Σερβία και Μαυροβούνιο) ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.