{…} the ceiling fan stirred, without freshening it, the vitiated air,

sending back upon them {…} their own stale breath and odors {…}

{…} ο ανεμιστήρας στο ταβάνι ανακάτευε -χωρίς όμως να τον ανανεώνει- τον βαλτωμένο αέρα,

στέλνοντας ξανά καταπάνω τους {…} τις ίδιες τις δικές τους μπαγιάτικες ανάσες και οσμές {…}

William Faulkner, “Άνυδρος Σεπτέμβρης”, 1931

Ο βαλτωμένος αέρας ως μεταφορά μιας βαλτωμένης κοινωνίας, μίας κοινωνίας κλειστής, προσκολλημένης στις εγκαθιδρυμένες πεποιθήσεις της, που δεν είναι πρόθυμη να δεχτεί τίποτα το καινούριο. Μυθοπλασία μεν, πραγματικότητα δε, μέχρι και σήμερα.

Η κινητικότητα των ιδεών -δηλαδή στην πραγματικότητα των φορέων τους, των ανθρώπων- είναι μήπως τότε έστω ένα από τα βήματα προς τη λύση του θεμελιώδους αυτού προβλήματος; Όσον αφορά τους απασχολούμενους στον χώρο του πολιτισμού ποιοι είναι οι λόγοι και ποια τα οφέλη που αποκομίζουν ως προς την παραγωγική διαδικασία και το δημιουργικό αποτέλεσμα; Η ανάγκη της ενημέρωσης, η πιθανότητα μίας “διεθνούς”, χωρίς σύνορα, καριέρας, η πρόσβαση σε ξένες αγορές, οι καινούριες συνεργασίες, το ευρύτερο κοινό, δεν είναι σίγουρα τα μοναδικά κίνητρα για να κινηθεί κανείς πέρα από την εγχώρια δράση. Με την υποστήριξη του Outset Ελλάδος.