Το SECCMA Trust έχει τη χαρά να παρουσιάσει την έκθεση Standardized Waters, εγκαινιάζοντας τη λειτουργία του.

Καλλιτέχνες | Δήμητρα Δημοπούλου, Florian Goldmann, Γιώργος Τίγκας, Jerome Aizpuro Suplemento, Κρήνη Δημοπούλου, Μανώλης Δασκαλάκης Λεμός, Vincent Grunwald

Από την αρχαιότητα οι ωκεανοί υπήρξαν πηγή ευκαιριών αλλά και φόβου. Η κατάκτησή τους υπόσχεται κέρδη αλλά επιφυλάσσει μεγάλους κινδύνους. Κατά καιρούς θεωρούταν σοφό να αποφεύγεται η εγκατάλειψη του στέρεου εδάφους, καθώς ο ωκεανός, το μη-στέρεο, αντιμετωπιζόταν ως ο ανταγωνιστής της ανθρωπότητας.

Αργότερα, στα πλαίσια του μεσαιωνικού ναυτικού εμπορίου, το ρίσκο διαφοροποιήθηκε από τον κίνδυνο. Ενώ οι κίνδυνοι αποδίδονταν στο περιβάλλον, τους θεούς, ή την ίδια τη θάλασσα, τα ρίσκα αποδίδονταν σε αποφάσεις. Η έκθεση στο ρίσκο αναζητάται, ενώ οι κίνδυνοι γενικώς αποφεύγονται. Αυτή η βασική διάκριση μπορεί να κατανοηθεί ως η βάση των σημερινών παγκοσμίων εμπορικών δομών, των οποίων η ναυτιλία αποτελεί ακόμα το βασικό συστατικό.

Από την οπτική των γραφείων ναυτιλιακών εταιρειών στον Πειραιά, το Λονδίνο ή τη Σιγκαπούρη, οι ωκεανοί αποτελούν απλή υποδομή. Τα ρίσκα που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια του νερού υπολογίζονται με προσοχή, εντοπίζονται και αντιμετωπίζονται ως ασφαλίσιμα. Το μη-στέρεο λογικοποιείται και μετατρέπεται σε ανταλλάξιμο είδος. Ενώ οι διαρροές ραδιενέργειας, οι βάρκες προσφύγων, τα επιπλέοντα πλαστικά νησιά και οι μεγάλες πετρελαιοκηλίδες στη διαρκώς υψούμενη στάθμη της θάλασσας έχουν εγγραφεί ως κανονικά και γενικώς κατανοούνται ως status quo, οι ωκεανοί εξακολουθούν να επιφυλάσσουν εκπλήξεις.

Η αδυναμία να συμπεριληφθεί ο ανθρώπινος παράγοντας, ο ίδιος ο εκτιμητής, στην εξίσωση αφήνει χώρο σε άγνωστα πέρα από κάθε προσπάθεια υπολογισμού. Το απροσδόκητο αυτών των αγνώστων είναι ο καθοριστικός παράγοντας μιας σύγχρονης θαλασσογραφίας. Η φύση του νερού δεν θα επιτρέψει τα ναυτιλιακά υδάτινα μονοπάτια να γίνουν τιθασευμένα τοπία. Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ.