Με την διάλεξη Κληρονομιά, Γενοκτονία και Μνήμη της δρ. Alda Benjamen ξεκινά η μέρα των εγκαινίων της εμβληματική εγκατάστασης σύγχρονης τέχνης Lamassu of Nineveh (2018). Πρόκεται για το δεύτερο μέρους της τριλογίας Michael Rakowitz & Ancient Cultures που παρουσιάζουν το Υπουγείο Πολιτισμού, το Μουσείο Ακρόπολης και ο ΝΕΟΝ.

Το Λαμασσού συμβολίζει τη δόξα, ενώ αφηγείται μια ιστορία εκτοπισμού, καταστροφής και αναδημιουργίας. Ενσαρκώνει τους δεσμούς μεταξύ αντικειμένων και ανθρώπων -τους θριάμβους, τους αγώνες και τα μέσα διαβίωσής τους- μέσω της τροφής, της τέχνης, της γραφής και της μνήμης. Στα τέλη του 19ου αιώνα και καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου, αυτά τα κάποτε διαχωρισμένα μέρη επαναπροσδιορίστηκαν, ανακαλέστηκαν και μνημονεύτηκαν σε εφημερίδες, σε αναδημιουργημένα αντικείμενα και σε έργα τέχνης. Κατά καιρούς, το Λαμασσού χρησίμευσε για να επανασυνδέσει τις κοινότητες με τη μεσοποταμιακή κληρονομιά τους. Το κράτος, επίσης, χρησιμοποίησε τον μεσοποταμιασμό, συνδυάζοντας την παράδοση, το πετρέλαιο και τον εθνικισμό. Αυτά συγχωνεύτηκαν για να αναβαθμίσουν το έθνος-κράτος, που σε πολλές περιπτώσεις αρνήθηκε στις ζωντανές κοινότητες τη σύνδεσή τους με αυτή την κληρονομιά. Το Λαμασσού στάθηκε εδώ ως φύλακας όχι μόνο ταυτότητας, αλλά και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνυφαίνοντας τον πολιτισμό και την ταυτότητα που δίνουν υπόσταση στην πατρίδα, συχνά σε νέα εδάφη. Επέζησε της γενοκτονίας που στόχευε στην καταστροφή της αρχαίας κληρονομιάς και των συνδέσεων που αυτή αντιπροσωπεύει – συνδέσεις με το παρελθόν που είναι πολυγλωσσικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές. Η ενθύμηση του Λαμασσού αντανακλά τη μνήμη ενός λαού και μιας κοινότητας, μαζί με την εικόνα ενός αόρατου εχθρού, φανταστικού και φοβερού, αλλά μη πραγματικού. Το Λάμασσου ενσαρκώνει ό,τι εξακολουθεί να ενώνει, όπως συμβαίνει εδώ και χιλιετίες. Βαθιά και μοναδικά μεσοποτάμιο, επιμένει να στέκει ως μαρτυρία ανθεκτικότητας.

Η δρ Alda Benjamen (γενν. Κιρκούκ, Ιράκ) είναι επίκουρη καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Ντέιτον, με ειδίκευση στη σύγχρονη ιστορία της Μέσης Ανατολής. Πρόσφατα, υπήρξε μέλος του Avimalek Betyousef Faculty στο Τμήμα Ιστορίας και στο Κέντρο Μεσανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια (UC) στο Μπέρκλεϊ. Προηγουμένως, υπήρξε μέλος του John W. Kluge Center στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Μουσείο του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και στο Smithsonian. Έχει διατελέσει διευθύντρια έρευνας ενός προγράμματος διατήρησης πολιτιστικής κληρονομιάς που χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και εστίαζε στις περιθωριοποιημένες κοινότητες του Ιράκ, συμπεριλαμβανομένων των Ασσυρίων και των Γιαζίντι.