Προτείνοντας για άλλη μια φορά στο κοινό του Φεστιβάλ να δει πέρα από το σινεμά, με τόλμη και μέσα από το πρίσμα της σύγκλισης με τη σύγχρονη τέχνη, το Φεστιβάλ ανέθεσε και φέτος σε 15 Έλληνες εικαστικούς να παρακολουθήσουν ο καθένας από μια ταινία του Επίσημου Διαγωνιστικού Τμήματος και να φιλοτεχνήσουν ένα έργο εμπνευσμένο από αυτήν. Η βασική οδηγία που λειτούργησε ως πλοηγός σε αυτή τη δημιουργική διαδικασία ήταν να αξιοποιήσει, όπως ο καθένας θεωρούσε καλύτερα, τα διανοητικά ερεθίσματα που προσφέρει η σπαρακτική ιστορία που είναι γνωστή ως Caritas Romana (Ρωμαϊκή ευσπλαχνία) και τα έργα τέχνης που την απεικόνισαν.

Η ιστορία της Ρωμαϊκής ευσπλαχνίας αναφέρεται πρώτη φορά από τον Ρωμαίο ιστορικό Βαλέριο Μάξιμο το 31 μ.Χ. και περιγράφει το πώς μια κόρη επισκέπτεται στην φυλακή τον πατέρα της, που έχει καταδικαστεί να πεθάνει από ασιτία, και αποφασίζει να τον σώσει θηλάζοντάς τον. Μη έχοντας άλλον τρόπο να περάσει φαγητό στο κελί του, η Πέρο τάισε τον πατέρα της, τον Κίμωνα, από το ίδιο το στήθος της. Περισσότερα από 300 έργα τέχνης, από τη ρωμαϊκή εποχή ως τις μέρες μας, απεικονίζουν την ιστορία αυτού του αλλόκοτου θηλασμού.

Το συνταρακτικό αυτό στιγμιότυπο και οι αναπαραστάσεις του χρησιμοποιήθηκαν ως άξονες σκέψης για την αναζήτηση, ταξινόμηση και ερμηνεία των 15 ταινιών του Επίσημου Διαγωνιστικού του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αυτή τη σπουδαία υπέρβαση πραγματεύονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι ταινίες του τμήματος και τα έργα της κεντρικής έκθεσης του Φεστιβάλ, που διερευνούν το θέμα σε διαφορετικές εκδοχές. Επαναφέρουμε έτσι ένα, σχεδόν ξεχασμένο, θέμα των εικαστικών τεχνών, το οποίο υποβλήθηκε, ανά τους αιώνες, σε πολλαπλές και αντικρουόμενες ερμηνείες, και το επανεξετάζουμε. Με την υποστήριξη του ΝΕΟΝ.